Potterijstraat 110, Tienen , 16 januari 2013
Beste familie en vrienden,
Bedankt voor jullie steun, telefoontjes, bezoekjes, gebeden, kaartjes in het voorbije jaar,
Het geeft ons steeds nieuwe moed en kracht om dwars door het verdriet verder te gaan.
Veel zegen, gezondheid en vrede wensen we voor jullie allen in het nieuwe jaar 2013.
We zijn door de feestdagen heen geraakt en proberen nu ook om weer verder te doen.
Hoe het moet weten we niet zo goed, het is alsof je alles in het leven weer leren moet.
Hoe gaat het leven verder zonder onze Jan?
Hoe leef ik verder als papa of mama die een kind verloor door zelfdoding?
Hoe leven we verder als een gezin die ook een broer verloor?
Hoe kunnen we God blijven vertrouwen voor zijn liefdevolle zorg over ons?
Hoe zal het met ons gaan dit komende jaar?
Ik denk als we eerlijk zijn dat we het niet goed weten.
Waarschijnlijk dag voor dag en stap voor stap verder doen.
Veel rust om stil te staan bij de pijn en gemis en pauzes voor rouw en verdriet.
Gebed en tijd met God de Vader om vrede in ons hart en nieuwe kracht.
Familie en vrienden zoals jullie, die ons steunen en er voor ons willen zijn.
Hierbij nog een liedje dat ons helpt: http://www.youtube.com/watch?v=xoT3tmyk638
De Heer is onze Herder en Hij is alles wat we nodig hebben.
Hij zegent ons met nog heel veel ook, alleen komt dit midden in ons gemis, verdriet en pijn.
Hierna ook een gedicht (dat we kregen):
“Niet altijd Antwoord”
Niet altijd krijg je antwoord op je vragen.
Soms moet je tastend gaan in het duisternis.
Wat groot als je het dan aan God mag klagen
en weet dat alles in Zijn handen is…..
…. de raadsels die je maar niet kunt doorgronden,
Omdat je er de zin niet van verstaat,
de dagelijkse strijd in het verdriet en de pijn
je weg die telkens weer zo anders gaat.
Wat groot als je dan weet dat God zal zorgen,
Dat Hij je vasthoudt dwars door alles heen.
Dan is het goed, al blijft nog veel verborgen.
Met Hem ben je dus toch nooit alleen.
Op de onderstaande website vind je een film van de afscheidsdienst (via wachtwoord aanvragen), een ppt-film van de broers en zussen, de bedank-advertentie en het herinneringskaartje, wie wil kan nog kijken.
Voor deze brief en foto’s, zie zelfde website: http://www.vantveer.be/rein-marjan/
Voor wie Facebook heeft, hier vind je veel reacties :
https://www.facebook.com/JanVantVeerGijWaartNeGroteMeneerWijGaanUMissen
Hoe het nu met ons gaat?
We zijn in één klap veranderd van een huis met (relatief) weinig zorgen in een huis vol met verdriet, pijn, zorgen, boosheid, depressie, eenzaamheid, gebrokenheid. Je herkent soms het gezin van vroeger niet meer. De enige die niet deelt in de rouw is onze hond, Salto. Joël mocht hem kiezen op zijn 16de verjaardag van 18 juni, een week na het overlijden van Jan.
De verdoving en de shock zijn nu steeds meer uitgewerkt. De werkelijkheid komt nu dikwijls hard en zowel verwacht als onverwacht uit de hoek. Jan is niet meer bij ons en zal in dit leven nooit meer bij ons terugkomen. In die zin zal ons leven en ons gezin ook nooit meer normaal zijn. Er is een blijvende leegte, zoals bij die ene boom in onze tuin, waar een zomerstorm plotseling een zware tak uitscheurde. De leegte van het gat is daar, maar de boom is er ook nog steeds. En hij blijft wel door leven.
Als ouders vooral, hebben we ook veel vragen die op ons af komen; waaronder; hoe heeft het zo mis kunnen gaan met Jan? We weten dat we op vele vragen geen antwoord zullen krijgen, maar proberen er toch over te spreken, hoewel soms met veel moeite en pijn. We gaan ongeveer één keer per maand naar het CPC, voor pastorale hulp van Dirk de Boer in ons rouwproces. Het is voor ons nu heel belangrijk om iemand te hebben, die voor ons bidt, naar ons luistert en ons stuurt om dit in de diepte te verwerken.
We gaan ook eenmaal per maand naar een lotgenotengroep in Leuven, waar we andere ouders ontmoeten, die ook een kind verloren hebben door zelfdoding. In deze groep is er veel begrip voor elkaar, maar niet zoveel sturing om te helpen. Toch heeft dit voorlopig ook zijn rol in ons proces.
Verder lezen we boeken over verlies en rouw, we bekijken eens een dvd hierover en we beluisteren ook veel liedjes van christenen zoals: Marcel en Lydia Zimmer en Reni en Elisa Krijgsman. En de CD;” hoop in verdriet” van Jef en Herlinde Devriese.
Ook doen we heel veel “niets”, maar wel zitten en mijmeren en zijn we erg moe. We hebben soms ook weinig zin om iets te doen. En wat we dan toch doen, dat is met veel minder plezier dan vroeger. Marjan heeft al weer even gewerkt ( na 5 maanden) in de thuiszorg (halftijds), maar is voorlopig weer gestopt. De zorg voor de cliënten ging nog wel, maar de begeleiding en de houding van de leiding hierin was soms nog te moeilijk. Zelf (Rein) ben ik af en toe weer begonnen met fitness te doen, maar soms stopte ik weer, want dan was ik weer te moe.( 2 x per week) Verder blijf ik sonderen voor de blaas, die niet werkt sinds november 2007. Sinds die tijd werk ik ook niet meer en heb invaliditeit meer dan 66%. Binnenkort volgt een neurologische onderzoek voor de vermoeide voeten.
Renny (21 jr) is begin december 2012 bij Kevin (25 jr) gaan wonen, die een appartement gevonden had in Scherpenheuvel, ongeveer 20 km van Tienen. Ze zit in haar derde en laatste jaar (als het lukt) voor kleuterjuf en zal dan hopen we, gaan trouwen met Kevin. We zijn blij voor haar verdere stappen samen met Kevin. Ze heeft soms ook nog veel verdriet en pijn van het missen van haar broer Jan, maar hopelijk gaat het beter met iets meer afstand van het ouderlijk huis. Wel heeft ze ons als gezin met Joël en Tine uitgenodigd op tweede Kerstdag en dat was heel fijn.
Rein( 25 jr) is 25 augustus 2012 getrouwd met Caressa ( 20 jr) en ze gaan zich meer settelen in Londerzeel. Dat ligt ongeveer 60 km van Tienen. Rein werkt voor een ICT firma en gaat veel de baan op en Caressa studeert in Gent. Zit in haar tweede jaar voor leerkracht Engels en muziek. We denken dat er voor hen nog veel te verwerken is, omdat tijdens hun trouwen de rouw uiteraard wat opzij is gezet. Ze hebben ook vrienden nodig waar ze mee kunnen spreken over het gemis van Jan.
Wij doen dus thuis verder met Joël en Tine, die ons tegenhouden van “het lege nest syndroom”. Zij spreken niet zo gemakkelijk over Jan, maar missen hem wel en hebben ook hun verdriet en rouw. Soms kunnen ze naar iemand van het CLB op school, om toch wat te kunnen spreken met iemand anders. Joël (16 jr) zit in het vierde middelbaar , electro-mechanica. Tine (15 jr) ook in haar vierde jaar, economie-wiskunde. Ze gaan op de fiets hier in Tienen naar school. Ze gaan beiden naar de scouts hier in Tienen op zaterdagmiddag en Joël volgt nog circuslessen en leert gitaarspelen.
In onze Tiense Evangelische Kerk (gesticht in sept 2010, nu rond 35 bezoekers) is iedereen ook wel aangeslagen, maar toch gaan ze door in geloof. Omringende Kerken hebben ons ook geholpen, ieder op zijn manier. We hadden ook een gezegende Kerstviering waar iedereen aan meewerkte en daarna een liefdemaal. Je proefde de overvloed aan eten en aan liefde. Er is ook nog veel te doen in de kerk, (http://tienseevangelischekerk.org/) ,waar we verantwoordelijk zijn en in de stad, die we bereiken willen. Er zijn ook twee jongeren, Matt (Australië) en Thomas (Duitsland) van OM in onze stad gaan wonen, die voor twee jaar TEK en OM-België willen helpen. Ze hebben een appartement op de Veemarkt, in het hartje van Tienen, waar ook de jongeren elkaar ontmoeten.
Ons huis heeft nog behoefte aan een badkamer, aparte toilet, zolder en tuin afwerkingen maar deze verbouwingen zijn volledig gestopt. We gaan nog zien hoe we dit toch kunnen afwerken. We weten vaak niet wat we eerst of laatst willen doen, maar denken toch dat bidden het belangrijkst zal blijven. Ook Jan zijn kamer ligt nog ongeveer zoals het was. We hebben wel een tuinhuisje gezet in de tuin, waar we spullen van Jan zullen plaatsen (binnenkort?) als herinnering. Dit is wat over blijft met de vraag hoe kunnen we Jan best herinneren? Zijn vrienden hebben ons wel een mooi boek cadeau gedaan met foto’s van Jan en hoe zij zich Jan herinneren, zeer waardevol voor ons. En vandaag heb ik een deel van de agenda van 2013 ingevuld met op 11 juni, Jan overleden één jaar geleden en zijn verjaardag op 16 september. Voorlopig komen bij het herinneren vooral tranen en verdriet naar boven. Maar toch ook geloof, hoop en liefde vanuit de Heer.
Vriendelijke Nieuwjaarsgroeten van: Rein en Marjan, Joël en Tine van ’t Veer. Altijd welkom.
Tel: 016.82.64.88 Rein 0485.074.174 en Marjan 0485.61.55 (marjannadegoede@hotmail.com)
Hier vind je nog een leuke powerpoint met wat foto’s: Nieuwjaarsbrief 2013
